Roos en Nien in paradise

Mijn laatste dagen in Nepal zijn alweer over! Heb me daar nog even prima vermaakt en op mijn laatste avond in Kathmandu had ik zelfs het geluk mijn volunteer vrienden weer tegen te komen voor een goed afscheidsfeestje :) Wat dus als gevolg had dat ik een nacht oversloeg voordat ik vanuit Kathmandu op het vliegtuig naar Bangkok stapte (trouwens wel een vlucht met perfect uitzicht op Mount Everest). Stom stom, want in Bangkok mocht ik eerst nog een nachtje op het vliegveld ‘slapen’ voordat de volgende morgen de vlucht naar Bali ging. Gelukkig is het nieuwe vliegveld van Bangkok net Schiphol en waren de bankjes nog best comfortable. Maar slapen zat er toch niet in…
En zo zat ik dus na 60 uur zonder slaap in Indonesie! Wauw zeg, wat een ongeloofelijk prachtig land is dit. Adembenemend. (Het spijt me, maar er zijn alleen maar cliché’s voor te gebruiken). De regentijd is net over (of een staartje daarvan, het regent hier eigenlijk toch nog wel elke middag even zo hebben we gister jammer genoeg iets te goed gemerkt) dus het land heeft elke kleur groen die je je maar voor kunt stellen. Zo mooi! Alle rijstvelden, regenwoud en palmbomen vormen een soort groene oase; Lombok heeft een vulkaan en is dus ontzettend vruchtbaar. En het is eigenlijk precies wat ik ervan verwacht had. Zo had ik Indonesie altijd voorgesteld; die punthoeden in de rijstvelden, oude tempels met reliefen, palmbossen overal , regenwoud, witte stranden en een zee zoo helder.

En het was zo leuk om na een lange reis aan te komen in Denpasar, Bali, en daar Roos me te zien opwachten! Ik heb dr in de afgelopen maanden wel veel aan de telefoon gehad, maar was eigenlijk weer een beetje vergeten hoe ze eruit zag. (Ja, dat gebeurd altijd als ik iemand lange tijd niet zie: dan kan ik gezichten niet meer zo goed voor me zien, ik weet eigenlijk ook niet meer hoe jullie er allemaal uit zien! ;)) Het is ook tof om te zien hoe iemand veranderd in een backpacker hier. (Even voor het beeld: dat is dus grote backpack op je rug, kleine rugzak aan de voorkant, ziet eruit als een slons met kleren en haar dat net te lang niet gewassen is. En zo loopt iedereen er dus bij.) Maar het is zo lekker om even met zijn 2en te reizen! Ik merk dat het makkelijk is dat je niet over elke beslissing zelf na hoeft te denken en je toch een extra paar ogen bij je hebt om op spullen te letten. En wat ik wel had gemist is dat je op elk moment altijd iemand is om even tegen te kletsen. Ookal gaat het nergens over, als je alleen bent moet je toch eerst iemand vinden om mee op te trekken. We hebben allebei erg dezelfde ideeen over wat we willen en ook ons budget gaat gelijk op. Het geld begint nu toch wel enigszins krap te worden en we zijn dus lekker aan het budgetteren geslagen. Wat wonder boven wonder toch nog best wel aardig gaat! Jullie kunnen trots zijn op ons. :)

Bali is echt belachelijk toeristisch, dus we zijn eigenlijk maar meteen gevlucht richting Lombok, om daar uit te rusten op het strand van de te lange reis. Wat goed is gelukt! We kwamen terecht op Gili Trawangan, een piepklein idyllisch droomeilandje voor de kust van Lombok. Ik had deze reis nog helemaal geen strand gezien, maar dit was dan ook wel meteen het mooiste strand dat je je voor kunt stellen. Daar hebben we dan ook helemaal niks gedaan dus. Zonnen, zwemmen, eten, slapen. Oja, en zelfs nog een dagje actief gedaan en wezen snorkelen waarbij we ‘Finding Nemo’ taferelen en een schildpad tegen kwamen.

Ik had me vantevoren eigenlijk niet bedacht dat ik Nepal zo zou gaan missen, maar ondanks dat ik Indonesie geweldig vind en me er ontzettend thuis voel, had ik de eerste dagen toch wel een gevoel van: “Ik wil weer terug naar Nepal”. Ik mis de Himalaya en de Nepalese mensen en cultuur. Ik ben nu zo gewend aan het Nepali/Hindi (die talen lijken heel veel op elkaar) dat ik even moet omschakelen naar de klanken van Bahasa Indonesia. En dat ik dus de hele tijd ‘Namaste’ blijf zeggen en mijn handen vouw met een buiginkje van respect, iets dat ze hier dus helemaal niet doen :p De Nepalesen zijn ook wel heel anders qua gedrag en hoe ze met elkaar om gaan. Veel afstandelijker heb ik het idee. Ik vond de Nepalesen warmer. Indonesie is ook overwegend Moslim (behalve Bali), dus hier worden we elke ochtend om 5 uur wakker door het gebed van de moskee.
Reizen in Zuid-Oost Azie is toch heel anders dan in India en Nepal. Mensen vertelden mij altijd dat ‘als je in India kunt reizen, kun je het overal’. Ik vond die landen niet moeilijk te bereizen, maar nu ik hier ben kom ik er toch achter dat het hier veel makkelijker is en het dus waar is :p In ZO Azie is alles veel meer gericht op backpackers. Openbaar vervoer, toeristen bureau’s, mensen die Engels spreken. Zo kom ik er bijvoorbeeld ook achter dat ik helemaal geen korte shirtjes/broekjes/rokjes mee heb. Dat kun je hier dus weer aan, nou daar had ik in India en Nepal helemaal niet eens aan moeten denken! En Indonesie is gewoon geen ontwikkelingsland meer, iets dat me de laatste dagen best is opgevallen. Nepal was toch echt nog niet zo ontwikkeld en ontzettend knullig/kneuterig op sommige vlakken (zeker de rural area’s) terwijl hier zelfs op het platteland dingen goed geregeld zijn. Oja en ik mis de koeien op de weg, die zijn eigenlijk heel leuk :) Ik ben echt van Nepal gaan houden merk ik en bedenk me zo vaak hoe blij ik ben dat ik op reis ben!

Na een week lui op het strand gelegen te hebben is het nu weer tijd voor wat cultuur. Deze week hebben we dus een scooter gehuurd en maken we een tour op Lombok. Ik had nog nooit op zo’n ding gereden, maar het is zo makkelijk! De wegen zijn goed en leeg, dus perfect voor roadtrippin’. Op deze manier kom je op de mooiste plekjes waar gewoon geen toerist komt. En de hele dag rondrijden is helemaal niet erg, want onderweg kijk ik mijn ogen uit in kleine dorpjes waar iedereen naar je zwaait en de mensen die op de rijstvelden werken. Zelfs overvallen worden door een tropische regenbui terwijl je nog 20 km naar huis moet rijden en voorop de scooter de volle lading krijgt is niet erg :p Op vrijdag moeten we weer op Bali zijn waar we voor een paar dagen splitten omdat Roos nog even gaat hockeyen, daarna gaan we met zijn 2en Bali nog ontdekken.

Het enige kleine probleempje nu nog, is dat ik vanuit Delhi terug vlieg naar huis. En tja, dat het vanuit hier dus ongeveer onmogelijk blijkt om weer in Delhi te komen… Oei, daar had ik even niet aan gedacht toen ik van het Indiase subcontinent vertrok. Dus lieve mensen, zal zij ooit nog terugkeren naar huis? Dat horen jullie volgende keer!

Toedels