Je leven in een rugzak

Na de GOR was het tijd voor Melbourne (of Melbs, zoals het liefkozend door de Ozzies genoemd word). Over het algemeen kan je de locals verdelen tussen Sydneysiders en Melbournians: of je vind business-like Sydney helemaal de bom, of helemaal niks en gaat voor het meer artsy Melbourne. Ik moet zeggen dat ik Melbs een hele leuke en prettige stad vind. Australische steden zijn allemaal heel nieuw, en hebben niet dat gezellige oude middeleeuwse karakter dat Europese steden zo aantrekkelijk maakt. Maar Melbs heeft veel sfeer, en veel kleine steegjes, gangetjes en pleintjes om doorheen te dwalen. Ook de culturele atmosfeer hangt er. Wat ik heel cool vond is de street art: overal hebben graffiti kunstenaars een plek gevonden om hun kunst op te spuiten. Vooral kleine straatjes zijn echt zo mooi en kleurrijk! Doordat de government het met een half oog toelaat is het niet van die troep die je in NL op treinen vind, maar echt hele goeie tekeningen gewoon. Ik heb een hele middag door de stad gelopen om zoveel mogelijk te spotten (ook die fotos komen volgende week). En ja, de koffie. De koffie cultuur is in Melbs goed vertegenwoordigd en dat scoort natuurlijk hoge punten bij mij. Heel veel terrasjes overal, waar mensen de hele dag door koffie slurpen. Genieten! Melbs kan zich qua sfeer zeker meten met de grote Europese steden.
Er waren veel vrienden uit Canberra op dat moment, dus ben daar veel mee op pad geweest. Naar de night markets, waar over stalletjes met eten uit de hele wereld hun geur verspreiden (hier was de multiculti society van Australie weer goed zichtbaar: er wonen mensen van alle werelddelen en culturen, wat een leuke mix met zich meebrengt). En, nu ik eindelijk in een grote stad was, moest er natuurlijk ook even van het uitgaansleven geproeft worden. Via een vriendin uit Melbourne ben ik terechtgekomen op een hele vette rooftop bar, waar je over het hele centrum kon kijken, en wat toffe clubs gezien. (Want die bestaan in Canberra/Maastricht/Wageningen toch niet helaas). Met Marloes heb ik gelukkig toch nog een beetje Sinterklaas gevierd, we hadden een cadeautje en gedichtje voor elkaar gemaakt. Helaas de traditionele Sinterklaas-salade wel gemist dit jaar.. Ik stem voor de paashaas variant als ik terug ben! Tot slot, naast Melbourne ligt de Yarra-valley, een cool-climate wijn district. Daar heb ik op een geweldig zonnige zomerdag een wijnproeverij gedaan bij 4 wijngaarden. Er word onder andere veel Cabernet Sauvignon en Pinot Blanc geteeld in de regio. Heel wat lekkere wijnen geproeft, en uiteindelijk zelfs bij chateau Chandon (van de 'champagne', wat ze hier natuurlijk niet zo mogen noemen) terechtgekomen! Een goeie afsluiting van mijn verblijf in deze stad, waar ik zeker wel een tijdje zou kunnen wonen.

Op dit moment ben ik in Tasmania. Even heel fris en relaxing na druk Melbourne. Hier ben ik weer even met Marloes herenigd, om samen een auto te huren en Cradle mountain te beklimmen. En we zijn gesummit! Het was echt een hele klim (het 'pad', als je het zo kan noemen, bestond eigenlijk niet), en was eigenlijk meer rotsklimmen op 1500m zonder veiligheidstuigje. Myrth (als mede-hiker), je zou trots op me zijn! Mam, misschien moet je de foto's maar niet zien ;) Het weer in Tassie is nogal wisselvallig. Tijdens de summit hike heeft het gesneeuwd en geregend, maar toen we bij de top aankwamen gingen de wolken opeens uiteen en hadden we uitzicht over het hele national park. Dat was avontuur #1! Gelukkig kwam daarna avontuur deel 2, toen ik met Amelie (UK) die ik in het hostel ontmoet had ben wezen kamperen in Freycinet NP. We hebben afgelopen 3 dagen een lange rondtocht gemaakt, met onze kampeerspullen op onze rug. Snachts geslapen op 3 van de mooiste stranden ter wereld, waar de wallabies rond de tent hoppen en we op de 2e ochtend zelfs dolfijnen voor de deur hadden! De laatste nacht hebben we op het legendarische wineglass bay geslapen, echt fantastisch! Daarvoor was ik naar Tasmania gekomen. De wilderness hier is van grote klasse, en net even wat ruiger dan de rest van Oz. De meeste toeristen schijnen een beetje te vergeten dat Taz bestaat en slaan het over. Maar ik moet zeggen dat het het echt waard is om hier heen te komen, ondanks dat het OV ontzettend slecht of niet-bestaand is. Nu ben ik weer ik de bewoonde wereld van Hobart, de hoofdstad van Tassie. Een schattig havenstadje.
Wat me opvalt hier is dat er heel veel roadkill op de weg ligt: dooie wallabies, wombats en vogels. Maar na een ritje met de auto in het donker snap ik nu waarom: die beesten zijn echt suicidal. Het is al niet makkelijk rijden op de bochtige wegen om bij Cradle Mt te komen, al helemaal in het donker, maar als er elke 10 seconden een harig ding voor je auto springt schrik je je helemaal rot! Gelukkig hebben zowel Marloes en ik als de dieren het ritje overleefd, ondanks een paar hartverzakkingen.

Ik vind het leuk om te zien hoe ook met dezelfde Westerse lifestyle als in NL cultuurverschilen nog steeds aanwezig zijn. Bijvoorbeeld: Ozzies spreken je in winkels aan met 'dear', 'darling' of 'doll'. (Ik bedoel, hoe raar zou je opkijken als iemand in NL je in een winkel opeens met 'lieverd' aan zou spreken?) Maakt dat ik me een heel klein meisje voel, maar het klinkt zo aardig! Verder gaan reclames op tv hier vooral over (off-road) autobanden en tractor-grasmaaiers. Reflecteerd de weidsheid van Australie goed, en de focus van de Australische consument.
Zijn jullie al helemaal klaar voor kerst? Ik heb nog helemaal geen kerstgevoel, het hoort gewoon niet om een kerst in de zon te hebben! In elk hostel waar ik kom staat gelukkig wel een kerstboom, en wat heel vet is dat Aussies hun autos pimpen met kerst versiering. Zo heb je hier autos waar een gewei bovenop uitsteekt, of de 'Rudolph'-variant waarbij er een rode neus op de voorkant zit. Merry Christmas allemaal, ik ga jullie missen. Het is toch wel een beetje raar om niet thuis te zijn voor de kerst-freak in mij.
Ik hou jullie op de hoogte,
Kus