Zand.

De afgelopen maand heb ik nog even volop gebruik gemaakt van de zomer hier. Het strand zand geproefd, het Australische leven geproefd, de Australische man geproefd, je moet het allemaal proberen hè. De oostkust is een groot verschil met de zuidkust. Niet alleen het klimaat en de natuur, maar vooral het toeristengehalte vond ik het meest opvallende. De oostkust is mooi, maar ook het bekendste backpackers gebied en druk. Iedereen schijnt hetzelfde te doen en je komt veel mensen later op je weg weer tegen. Gezellig, maar ik vond het een beetje teveel ‘de gebaande weg’. Absoluut geen uitdaging om te reizen, jammer genoeg. Ik heb getwijfeld of ik het daarom wel moest doen, maar de oostkust is natuurlijk niet voor niets zo druk. Er zijn een paar bijzondere plekken, dus ik zal jullie nog even op de hoogte houden van mijn travels.

Het nieuwe jaar begon in Sydney voor mij. Onder de harbour bridge, samen met al mijn vrienden uit Canberra, terwijl het vuurwerk boven ons hooft afgestoken werd. Het was speciaal om er in het echt bij te zijn. Dat is iets wat je normaal thuis alleen maar op tv ziet. Ik was op een typisch Australisch huisfeestje bij een van mijn vrienden uit Canberra, waar we gebarbecued (barbie in Aus slang) hebben na het vuurwerk. Het was een fijne en anders dan anders oud&nieuw. Hopelijk is dat een goed teken voor de rest van 2012.
Daarna heb ik nog wat vrienden opgezocht in Newcastle en Brisbane. In Noosa, een rijk toeristen plaatsje aan de kust, heb ik ook eindelijk mijn surf skills wat kunnen showen. De golven waren niet al te best, en ik heb heel wat zeewater gedronken tijdens ‘duiken’ van mn surfboard. Nadat een local me even smakelijk had uitgelachen kon hij me daarna mooi wat tips geven. Dus ja hoor, daar weer even een gratis lesje voor mekaar geregeld. En nu is het officieel: ik heb gesurft! Nienke op een surfboard is nu een move dat je ook werkelijk surfen kunt noemen. Ging goed! Het geeft zo’n kick als je eindelijk op dat board staat! Het is inderdaad verslavend. Alleen een beetje jammer als er dan een kindje van 7 je voorbij surft ;)

Ik heb veel geleerd over Australië tijdens het studeren, en dat vond ik veel toevoegen aan het reizen. Zeker met mijn studie (wat hier ongeveer vertaald word als ‘environmental science’). Ik zit opeens vol met gekke weetjes over plekken waar ik geweest ben, en de Australische reacties op ecologische verstoringen. Fraser island is een zo’n plek; niet alleen mooi, maar ook interessant. Het is het grootste zand eiland ter wereld. Hele regenwouden, zoetwater meren en woestijn allemaal op een eiland met alleen zand als ondergrond. Alleen accessible met 4WD en ik heb daar een 3-daagse tour gedaan. Het was 36°C, met 8 mensen opgepropt in een auto over het zand hobbelen met de raampjes open. Je kan je voorstellen waar het zand allemaal zit na 3 dagen. De snelweg is over het strand, en s’nachts kamperen terwijl de dingo’s (die native zijn voor het eiland) rond je tent lopen. We hebben gezwommen in de blauwste meren, en gezongen onder de volle maan. Zeker een aanrader.

Naar huis gaan kijk ik nog niet naar uit. De overgang van tropisch Queensland naar regenachtig Nederland is groot. De laatste week is voorbij gevlogen. Ik heb een geweldige zeiltocht gemaakt langs de Whitsunday islands, waar het zand puur wit is en de zee turqoise. Veel gesnorkeld en gezeild (met dolfijnen naast de boot), haaien gezien en de laatste stukjes Barrier Reef gedoken voor een lange tijd. En voor de kust van Townsville ligt op 26m diepte de SS Yongala, een van de beste wrak duiken ter wereld :) Die kon ik natuurlijk niet laten schieten. Het ligt in de open zee, wat betekent dat er een constante aanvoer van nutrients is. Daardoor is het wildlife divers en de vissen massive! Zeeslangen, barracuda’s, angel fish, kwallen. Alles 2x zo groot als normaal. De grootste vis die ik ooit gezien heb was de giant groper. Dat is 3 meter en 200 kg vis! Ze kijken een beetje chagarijnig maar doen verder niks. En daarna een gigantische schildpad die opeens uit het niks opduikt! Lucky day. Oja, en wat je daarvoor nodig hebt: het stingersuit. Op dit moment is het stinger season in het noordoosten en zitten (zwemmen? / hangen?) alle giftige dodelijke kwallen klaar om je te steken. Daarom moet je een stingersuit aan. Dat is een soort wetsuit, inclusief muts, dat je hele lichaam bedekt behalve handen en voeten. Uiterst fashionable.
Voor mij ligt het mooiste deel van Australië onder water. Het Great Barrier Reef is het hoogte- (en een letterlijk diepte-) punt. Zeker als je bedenkt dat het binnen 20 jaar weg kan zijn dankzij opwarming van het zeewater, stijging van de zeespiegel en ocean acidification, ben ik heel blij dat ik zoveel de kans heb gekregen om het te zien. Ook hier wist ik veel meer vanaf door de marine ecology course die ik gedaan heb in Canberra en was het interessant om de processen in de praktijk te bestuderen. Ik heb gemerkt dat ik met een veel meer wetenschappelijk oog naar de environment ben gaan kijken. En Australiërs weten veel over het behoud van hun omgeving. Dat is precies de reden waarom ik hier gekomen ben om te studeren.

Maar je hebt het goed gelezen dus: ik kom naar huis morgen. Op 26 januari land ik weer in Frankfurt s’ochtends. Het echte leven moet weer geleefd worden blijkbaar. Op naar nieuwe avonturen thuis. Ik heb zin om jullie weer te zien. Tot morgen Nederland!