Nieuwe plekken!
Door: Nienke
Blijf op de hoogte en volg Nienke
12 Maart 2009 | India, Pālampur
Hallo allemaal!
Lang niks van me laten horen, ik ben heel druk geweest afgelopen week en dat is heel lekker :) Op dit moment ben ik in Palampur, een klein dorpje in the middle of nowhere in the foothills of the Himalayas. Vanuit het raam kan ik de besneeuwde toppen zien! Ik zal even updaten over de afgelopen 2 weken. Waar was ik gebleven… Heb de laaste week in Jaipur samen met Ashleen, een Iers meisje gewoont en ook gewerkt in the orphanage. Was op het begin wel wennen moet ik eerlijk bekennen. Ik heb zolang daar in mijn eentje gewerkt dat het echt als ‘mijn’ kinderen voelde. Moest dus even omschakelen toen er iemand anders bijkwam, maar het maakt het werk er natuurlijk wel gezelliger op. In Jaipur was ik (naast het werk dan) eigenlijk wel klaar, ondanks dat het een hele leuke stad is. Was erg toe aan iets anders, nieuws, actiefs. Ashleen en ik hebben niet veel ondernomen, ook wel doordat ik nog lang ziek ben geweest (de schijt heft 2 weken lang aangehouden, nou daar wordt je gek van! Verdere details zal ik jullie besparen.. ;) ) Ons enige tripje is eigenlijk naar de Pizzahut geweest, en dat goed! Eigenlijk een van de weinige westerse dingen die ik heb gegeten in 9 weken. Het Indiase eten is heerlijk, maar af en toe iets van thuis is toch ook wel heel lekker :p
Vorige week maandag was het officiele verlovingfeest van Amita en Pranay, mijn ShakeHands begeleiders. De hele familie was er, en er werd een soort ceremonie gehouden waarbij eten, cadeautjes en gebeden werden uitgewisseld. Wat ze ook doen is met geld boven hun hoofd wapperen, als blessing. Als je in een gastgezin zit maak je dit soort dingen dus mee, echt traditioneel en iets wat ik niet snel weer zal zien! ‘S avonds hadden ze dan heel uitgebreid gekookt en wij mochten ook mee-eten, tussen alle familie :)
De laaste werkdag was gek. Ik ben zo gehecht geraakt aan de kids, en zij aan mij. Ik denk nu nog steeds vaak aan ze. Ik weet niet of ze begrepen dat ik niet meer terugkwam, maar ik heb ze allemaal een dikke afscheidsknuffel gegeven en gezegd: “Nienka didi bye-bye!” en een chocoladefeestje gehouden. Ik zal ze niet vergeten.
Op woensdag zijn we dan met de hele familie van Amita en snacks (want dat doen ze hier veel, eten! Die porties zijn zoo groot, ik kan het nooit op!) in de auto gestapt op weg naar hier. Via Delhi om Jody (het Nederlandse meisje waar ik nu mee woon) op te halen. We vertrokken om 6 uur ‘s ochtends en ik lag uiteindelijk om 3 uur ‘s nachts in mijn bed. Reken zelf maar uit hoelang ik in de auto heb gezeten die dag, het was veel verder dan ik dacht! Maar nu ben ik hier, al een week! En ik heb zoveel gedaan! Ik teach hier Engelse grammar en computer les aan meisjes en vrouwen. De eerste dag was heel erg moelijk. Vooral ook omdat Amita ons helemaal niks had uitgelegd van tevoren van er van ons verwacht werd, en tja, je kan gewoon geen les geven zonder voorbereiding. Daar kwam eigenlijk nog bij dat ik helemaal niks van computers afweet en dat die class dus eigenlijk voor mij bedoeld is.. Oeps.
Het is even uitvogelen hoe je lesgeven aanpakt. Het gaat nu al beter maar we moeten onszelf nog uitvinden als juf. Ik vind het ontzettend moeilijk om les te geven, moeilijker dan in the orphanage werken op een of andere manier, dat kwam natuurlijker. Maar ik wil het zo graag kunnen, lesgeven! Leren is zo belangrijk! Dus doe erg mijn best om die meiden wat te leren. Wat heel leuk is is de middag computerclass voor vrouwen. Ze hadden nog nooit een computer aangeraakt dus nadat we theorie hebben gegeven was het heel grappig om te zien hoe ze een beetje schrokken als ze een toets in typten en er gebeurde iets op het scherm. Ik blijf helaas maar tot dinsdag, een paar dagen dus nog maar, maar gelukkig blijft Jody nog lang lesgeven hier.
Ik had gedacht dat dit dorp heel dicht bij Dharamssala/McLeodGanj zou liggen, het backpackersdorp van de omgeving en tevens waar het complex waar de Dalai Lama woont staat. Helaas is dat dus 2 uur met de bus. Was wel even een telleurstelling toen ik er achterkwam dat ik echt in the middle of nowhere zit, maar vind het nu wel prima. Het is zoo fijn om weer even in de natuur te zitten, brgen te zien en te wandelen (naar het centrum 3 km van ons huis..) na niks doen in een grote stad als Jaipur. We zijn van het weekend naar McLeod Ganj geweest als trip. Het is daar lekker druk en heel toeristisch opens. Maandagochtend lopen wij niksvermoedend het complex van de Dalai Lama/Tibetaanse government binnen en wat blijkt? De Dalai Lama geeft op dat moment een public teaching! Midden tussen alle Tibetanen gepropt was ik heel blij dat ik een lange Hollander ben, ik kon over iedereen heen kijken :p naar de tv waarop de Dalai Lama in een ruimte boven ons te zien was aan het bidden en debatteren, heel bijzonder. Opeens zegt iemand: “Hij komt naar beneden!” En na lang wachten komt de Dalai Lama himself op minder dan een meter afstand voorbij lopen!! Ik kon hem practisch aanraken! Een heel bijzonder moment, zo midden tussen de biddende Tibetanen en hun leider die bidden voor de vrijheid van hun land. Als je zo midden in hun verhaal duikt, is dat ontzettend aangrijpend en hier in het echt komt het ook wel heel dichtbij opeens. Het is deze maand ook nog eens precies 50 jaar sinds de Dalai Lama is gevlucht uit Tibet.
De komende dagen werk ik hier nog, er staat ook nog een trip naar Amritsar (Golden temple) op de planning en dinsdag ga ik al weg hier om een 2 daagse meditatiecursus te doen in McLeodGanj. Ik vermaak me dus wel! Probeer snel weer wat van me te laten horen, Liefs!
Lang niks van me laten horen, ik ben heel druk geweest afgelopen week en dat is heel lekker :) Op dit moment ben ik in Palampur, een klein dorpje in the middle of nowhere in the foothills of the Himalayas. Vanuit het raam kan ik de besneeuwde toppen zien! Ik zal even updaten over de afgelopen 2 weken. Waar was ik gebleven… Heb de laaste week in Jaipur samen met Ashleen, een Iers meisje gewoont en ook gewerkt in the orphanage. Was op het begin wel wennen moet ik eerlijk bekennen. Ik heb zolang daar in mijn eentje gewerkt dat het echt als ‘mijn’ kinderen voelde. Moest dus even omschakelen toen er iemand anders bijkwam, maar het maakt het werk er natuurlijk wel gezelliger op. In Jaipur was ik (naast het werk dan) eigenlijk wel klaar, ondanks dat het een hele leuke stad is. Was erg toe aan iets anders, nieuws, actiefs. Ashleen en ik hebben niet veel ondernomen, ook wel doordat ik nog lang ziek ben geweest (de schijt heft 2 weken lang aangehouden, nou daar wordt je gek van! Verdere details zal ik jullie besparen.. ;) ) Ons enige tripje is eigenlijk naar de Pizzahut geweest, en dat goed! Eigenlijk een van de weinige westerse dingen die ik heb gegeten in 9 weken. Het Indiase eten is heerlijk, maar af en toe iets van thuis is toch ook wel heel lekker :p
Vorige week maandag was het officiele verlovingfeest van Amita en Pranay, mijn ShakeHands begeleiders. De hele familie was er, en er werd een soort ceremonie gehouden waarbij eten, cadeautjes en gebeden werden uitgewisseld. Wat ze ook doen is met geld boven hun hoofd wapperen, als blessing. Als je in een gastgezin zit maak je dit soort dingen dus mee, echt traditioneel en iets wat ik niet snel weer zal zien! ‘S avonds hadden ze dan heel uitgebreid gekookt en wij mochten ook mee-eten, tussen alle familie :)
De laaste werkdag was gek. Ik ben zo gehecht geraakt aan de kids, en zij aan mij. Ik denk nu nog steeds vaak aan ze. Ik weet niet of ze begrepen dat ik niet meer terugkwam, maar ik heb ze allemaal een dikke afscheidsknuffel gegeven en gezegd: “Nienka didi bye-bye!” en een chocoladefeestje gehouden. Ik zal ze niet vergeten.
Op woensdag zijn we dan met de hele familie van Amita en snacks (want dat doen ze hier veel, eten! Die porties zijn zoo groot, ik kan het nooit op!) in de auto gestapt op weg naar hier. Via Delhi om Jody (het Nederlandse meisje waar ik nu mee woon) op te halen. We vertrokken om 6 uur ‘s ochtends en ik lag uiteindelijk om 3 uur ‘s nachts in mijn bed. Reken zelf maar uit hoelang ik in de auto heb gezeten die dag, het was veel verder dan ik dacht! Maar nu ben ik hier, al een week! En ik heb zoveel gedaan! Ik teach hier Engelse grammar en computer les aan meisjes en vrouwen. De eerste dag was heel erg moelijk. Vooral ook omdat Amita ons helemaal niks had uitgelegd van tevoren van er van ons verwacht werd, en tja, je kan gewoon geen les geven zonder voorbereiding. Daar kwam eigenlijk nog bij dat ik helemaal niks van computers afweet en dat die class dus eigenlijk voor mij bedoeld is.. Oeps.
Het is even uitvogelen hoe je lesgeven aanpakt. Het gaat nu al beter maar we moeten onszelf nog uitvinden als juf. Ik vind het ontzettend moeilijk om les te geven, moeilijker dan in the orphanage werken op een of andere manier, dat kwam natuurlijker. Maar ik wil het zo graag kunnen, lesgeven! Leren is zo belangrijk! Dus doe erg mijn best om die meiden wat te leren. Wat heel leuk is is de middag computerclass voor vrouwen. Ze hadden nog nooit een computer aangeraakt dus nadat we theorie hebben gegeven was het heel grappig om te zien hoe ze een beetje schrokken als ze een toets in typten en er gebeurde iets op het scherm. Ik blijf helaas maar tot dinsdag, een paar dagen dus nog maar, maar gelukkig blijft Jody nog lang lesgeven hier.
Ik had gedacht dat dit dorp heel dicht bij Dharamssala/McLeodGanj zou liggen, het backpackersdorp van de omgeving en tevens waar het complex waar de Dalai Lama woont staat. Helaas is dat dus 2 uur met de bus. Was wel even een telleurstelling toen ik er achterkwam dat ik echt in the middle of nowhere zit, maar vind het nu wel prima. Het is zoo fijn om weer even in de natuur te zitten, brgen te zien en te wandelen (naar het centrum 3 km van ons huis..) na niks doen in een grote stad als Jaipur. We zijn van het weekend naar McLeod Ganj geweest als trip. Het is daar lekker druk en heel toeristisch opens. Maandagochtend lopen wij niksvermoedend het complex van de Dalai Lama/Tibetaanse government binnen en wat blijkt? De Dalai Lama geeft op dat moment een public teaching! Midden tussen alle Tibetanen gepropt was ik heel blij dat ik een lange Hollander ben, ik kon over iedereen heen kijken :p naar de tv waarop de Dalai Lama in een ruimte boven ons te zien was aan het bidden en debatteren, heel bijzonder. Opeens zegt iemand: “Hij komt naar beneden!” En na lang wachten komt de Dalai Lama himself op minder dan een meter afstand voorbij lopen!! Ik kon hem practisch aanraken! Een heel bijzonder moment, zo midden tussen de biddende Tibetanen en hun leider die bidden voor de vrijheid van hun land. Als je zo midden in hun verhaal duikt, is dat ontzettend aangrijpend en hier in het echt komt het ook wel heel dichtbij opeens. Het is deze maand ook nog eens precies 50 jaar sinds de Dalai Lama is gevlucht uit Tibet.
De komende dagen werk ik hier nog, er staat ook nog een trip naar Amritsar (Golden temple) op de planning en dinsdag ga ik al weg hier om een 2 daagse meditatiecursus te doen in McLeodGanj. Ik vermaak me dus wel! Probeer snel weer wat van me te laten horen, Liefs!
-
12 Maart 2009 - 13:18
Wim:
Gaaaaaaf!!!!
Wat een leuk verhaal weer! -
12 Maart 2009 - 13:22
Meik:
Leeukkk Nienk!
Ik vond het ook heerlijk om een mailtje van je te krijgen! Zal wel een gek idee zijn dat je die kinderen van het weeshuis waarschijnlijk nooit meer zult zien.. Je hebt zulk goed werk gedaan! En nu ook weer, superknap van je!
Als ik t weer wat rustiger heb met school ga ik je weer mailen over de Nederlandse avonturen ;)
Geniet ervan schat,
xxx -
12 Maart 2009 - 13:30
Henk Lette:
Heerlijk, Nienke, je verhalen. Indrukwekkend wat je meemaakt. Het afscheid van de kids, het verlovingsfeest, het leven in een klein dorpje en de 'ontmoeting' met de Dalai Lama. Geweldige ervaringen. Je zit er lekker in; hoop wel dat je gezond blijft, niet weer..eh..., ja?
Laat inderdaad maar snel weer wat van je horen, want we kunnen nauwelijks zonder je...verhalen.
Groeten van ons. -
12 Maart 2009 - 13:56
Tom:
Hee dame!
Goed te lezen dat jij je vermaakt ondanks dat je je bevindt in de middle of nowhere
ik had er anders ook niet aan getwijfeld!
Have fun en tot in de vakantie ;)
x Tom
en btw ik heb me rijbewijs:P -
12 Maart 2009 - 14:22
Hagar:
nienke hoe superduper vet! maak je wel veel foto's enzo?? -
12 Maart 2009 - 17:20
Ellen Speet:
Ha Nien,
dank voor je verhalen, ik volg ze allemaal. Erg leuk om te lezen!
Mediteer ze! -
12 Maart 2009 - 18:21
Anouk:
lekkertje, wat een masterlijk verhaal! en een meditatiecursus? Wauw hee, daar wil ik alles van weten!
Ik vind je een ontzettende lieverd! geniet er nog maar even van!
Dikke kus,
Anouk
ps: als je weer een beetje een vast adresje hebt moet je maar even mailen! (al denk ik dat dat moeilijk wordt;))
-
12 Maart 2009 - 18:38
Manon En Annelies:
Hee Nienke, wat een superavonturen! Echt heel erg leuk om te lezen en het klinkt alsof je het ongelooflijk naar je zin hebt :) Blij ook te horen dat je weer beter bent. We kijken nu alweer uit naar het volgende verhaal, heel erg veel plezier! Liefs -
12 Maart 2009 - 19:25
Es:
Nien! STOERE!
Ik geniet van jou en jouw verhalen en ik mis jou en jouw lach wel!
En dat lesgeven, dat gaat nog helemaal goed komen!
Superzoen, Es! -
12 Maart 2009 - 19:25
Es:
En oja!
Ik had met je moeder gebeld en dat vond ik heel leuk!
-
12 Maart 2009 - 20:45
Hanneke Fr.:
wat bijzonder dat je precies op dat tijdstip daar was en de Dalai Lama hebt kunnen zien en horen.Dit wordt zo'n verhaal voor je kinderen en kleinkinderen.Eerst maar eens mediteren en met dat lesgeven komt 't vast goed zolang je maar jezelf blijft!Geniet verder.... -
13 Maart 2009 - 03:46
Bb'er:
Klinkt allemaal onwijs gaaaf! En ik zit hier maar nogsteeds midden in melbourne te wachten op een baan! Nouja kunnen beide niet klagen! Mailen snel weer en geniet van de trip!
Xx -
16 Maart 2009 - 07:46
Dominique:
Wat bijzonder dat je de Dalai Lama echt hebt gezien!!! Erg leuk om te lezen wat je allemaal aan het meemaken bent en fijn dat je het zo naar je zin hebt!!! Veel groetjes, Dominique -
16 Maart 2009 - 08:46
Katelijn:
De Dalai Lama gezien!
S T O E R .
Welke wageninger kan dat nou nog meer zeggen?
Onwijs gaaf nien! En ik denk dat je een hele lieve en goede juf bent :)
KUS -
19 Maart 2009 - 15:52
Lotte:
Hee nien,
Wat vet allemaal joh! Gewoon de Dalai Lama gezien, hoe bizar!
Wat ga je de komende maanden nog allemaal doen? Rondreizen of blijf je op een vaste plek?
Ik zit thuis met een hersenschudding na een aanrijding met een busje, maar dat hoor je wel een keertje ;)
Geniet ervan meid!
Kus, je nicht -
20 Maart 2009 - 10:35
Alexander:
Hoi Nienke!
Ik wou eigenlijk naar je gaan mailen omdat we al zo lang niks van je hadden gehoord, maar nu blijkt dat ik dit bericht over het hoofd had gezien in m'n mailbox. Erg fijn iig om die verhalen te horen, het klinkt fantastisch. Je kijgt alsnog zsm een mailtje van ons. Tof ook van de Dalai Lama, dat kunnen we je niet nazeggen haha. Maar ik wil in ieder geval nog even zeggen dat ik enorm veel respect heb voor al het werk dat je voor je medemens doet, ook op je reis. Ik hoop dat ik jou niet hoef te vertellen dat je niet moet vergeten ook soms voor jezelf te kiezen. Nuh, vast niet.
Vanuit Pingyao, China,
Groetjes! -
23 Maart 2009 - 11:43
Dirk:
Hee Nien!
Ik ben even je laatste 2 berichtjes aan het inhalen, en het klinkt heel heel tof en ik vind het heel bewonderensbewaardig hoe jij met de dingen omgaat:)
Hoe was het trouwens, een tijdje geleden al weer, toen die Nederlandse vrienden van je weggingen?
Ik heb mijn broer hier net gisterenavond van het vliegveld uitgezwaaid, toen toch even raar! Maar expres meteen leuke dingen gepland, dat is denk ik het beste.
Heb jij nog veel plannen, en dingen die je echt wil doen?:) Ik ben benieuwd! We zitten al ongeveer op de helft he;)?
Leer lekker verder, en geniet!
Zoen!
Dirk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
